dankbaar om alle mooie momenten die we mochten beleven in ons nieuw “chambres d’hôtes – seizoen”!
Vanaf april zijn we gasten beginnen ontvangen en we zijn nog steeds niet gestopt… hoewel we nu op een laag pitje draaien. We hebben eventjes nood aan een adempauze en aan familytime… We werkten dag in dag uit, de kinderen deden nog erg hun best op school en behaalden ook weer mooie resultaten. Ondertussen zijn ze dus ook weer een nieuw schooljaar gestart. Wim ging vanaf juni ander werk doen en was alle dagen ’s avonds thuis. Voor mij heel plezant, maar voor hem super vermoeiend…geen enkele nacht genoeg uurtjes rust… In augustus was hij 4 weken thuis om mee te helpen… voor mij geen dag te vroeg, mijn kookinspiratie was tegen die tijd op! Enfin, we hebben de boel laten draaien zoals die nog niet gedraaid heeft. In september dachten we te kunnen uitbollen, maar dat was buiten ‘Booking’ gerekend natuurlijk….vollen bak! Dan blazen we in oktober wel uit…. fout! Gelukkig hadden we net op tijd de bui zien hangen en hebben we een weekendje geblokkeerd zodat we zelf toch ook nog eventjes ertussenuit konden knijpen…
We trokken het weekend dat we 16 jaar getrouwd waren eventjes naar de Dordogne. We lieten ons nu eens verwennen in een chambres d’hôtes en genoten van het feit dat er voor ons gekookt werd, het bed stond klaar, de kachel werd aangemaakt… We moesten alleen maar genieten!!! Helemaal terug een gezin dat genoot van het samenzijn en uitstapjes doen!
We bezochten o.a. het kasteel van Milandes. Een optrekje dat ooit nog in handen is geweest van Josephine Baker. Zeer mooi kasteel, schitterende tuin, boeiend verhaal en voor de kinderen nog een roofvogelshow erbij! Geweldig!
Daarna gingen we picknicken en speelden we in de bladeren, Pépinot helemaal in zijn nopjes!
En toen volgde een verrassing van formaat voor die vier aapjes van ons… Ze moesten speelkleren aandoen en slechte schoenen… Ze bleven maar vragen waarom…er werd niks verklapt. Op de bestemming aangekomen, moesten we nog eventjes wachten en dan was het hun beurt! Ze mochten allemaal quad-rijden! Wow, je had die oogjes moeten zien blinken!!! Tijmen moest eerst nog eventjes een testje doen om te zien of hij het wel alleen zou kunnen… mmm… twijfelgeval. Er werd het zeker voor het onzekere genomen en hij mocht achterop bij de instructeur. De andere 3 moesten zelf sturen… COOL!!! Ze vertrokken en bleven een uurtje weg… Wij maar met ons duimen draaien. Toen ze terug waren, stonden die tetterkes niet stil… ze vonden het fantastisch en zouden het direct weer opnieuw doen… Nu dromen ze dus van een eigen quad hier thuis…
De volgende dagen bezochten we nog mooie stadjes, deden we een boottocht, gingen we heerlijk eten, bezochten we nog prachtige tuinen en we genoten gewoon van mekaar!
Terug thuiskomen is dan toch ook weer plezant, hoewel er dan natuurlijk weer gewerkt moest worden… De kamers waren weeral verhuurd, niet allemaal, maar er moest toch weer eten op tafel komen en ’s morgens voor ontbijt gezorgd worden. Geen nood, zo eventjes ertussen uit kan wonderen doen en we zijn klaar om die laatste rechte lijn naar het Kerstverlof in te zetten! Dan is het eventjes helemaal gedaan… ons huis weer eventjes voor onszelf… Vanaf 2 februari vliegen we er dan weer zachtjesaan in…
Wij willen iedereen die dit jaar bij ons is langs geweest van harte danken… Wij genoten zeer intens van alle mooie momenten. Dat is het leuke hè, mensen komen op vakantie en zijn altijd goed gezind en hebben er altijd zin in. Dat geeft ons telkens “den drive om er vollen bak voor te gaan”!
De reservaties voor volgend jaar komen stilaan ook al binnen en we mogen weer uitkijken naar die fantastische momenten die we gaan beleven!
Tot het volgende bericht en ik ga niet beloven dat dat volgende week al is… 😉
Greet
Les 5 petits lapins 